Σχόλιο της “Εναλλακτικής Παρέμβασης Δικηγόρων Αθήνας” για τη λήξη επιτήρησης της Ελλάδας, μετά την καταδικαστική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τη Μανωλάδα.
Όλες και όλοι θυμόμαστε την υπόθεση της Μανωλάδας. Μια υπόθεση που οδήγησε στην εμβληματική καταδίκη της χώρας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, πιέζοντας τον Άρειο Πάγο να σώσει την «τιμή» της Δικαιοσύνης με την αναίρεση (υπέρ του νόμου) της απόφασης του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου, καθώς το τελευταίο δεν «είδε» το εργασιακό trafficking που βοούσε.
Δεν ξέρουμε αν θα περίμενε κανείς/καμιά μας ότι θα αλλάξει κάτι στην περιοχή, πολλώ δε μάλλον στο τοπίο της εκμετάλλευσης της εργασίας των μεταναστών εργατών γης. Οι ταξικοί συσχετισμοί δεν έχουν αλλάξει, οι ανάγκες για φτηνό και ευέλικτο εργατικό δυναμικό στον αγροτικό τομέα παραμένουν και η προσφορά αντίστοιχα εργατών χωρίς χαρτιά και δουλειά αυξάνεται. Έτσι μάλλον δεν πρέπει να μας εκπλήσσει ότι και σήμερα η κατάσταση στα «φραουλοχώραφα» είναι αντίστοιχη, ενώ τα αντανακλαστικά των αρμοδίων αρχών παραμένουν αμβλυμένα έως απόντα.
Σε μια συγκυρία που το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο «κλείνει» την υπόθεση της Μανωλάδας, καθώς θεώρησε ότι αποδείχθηκε η συμμόρφωση του ελληνικού κράτους με την απόφαση, έρχεται η Μεσαρά να βγάλει περίτρανα τη γλώσσα στο Στρασβούργο: 4000 μετανάστες εργάτες γης, με παράτυπη ή επισφαλή διαμονή οι περισσότεροι, εργαζόμενοι αδήλωτα στην περιοχή της Μεσαράς στο νομό Ηρακλείου Κρήτης και με απόντα κάθε ελεγκτικό μηχανισμό… Τι άλλαξε λοιπόν; Πώς «συμμορφώθηκε» το ελληνικό κράτος στην καταδικαστική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου;
Ακόμα και αν η ελληνική κυβέρνηση προσπαθήσει να «ξεπλύνει» τη Μανωλάδα με την απόφαση της Επιτροπής Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης για τη λήξη της επιτήρησης, όχι μόνο παραμένει η κατάσταση εκεί ως είχε, αλλά η ελληνική επικράτεια παραμένει γεμάτη από «Μανωλάδες»…
