Χουλέν Λοπετέγκι: Από παρίας στη Ρεάλ Μαδρίτης, στην κορυφή της Ευρώπης με τη Σεβίλλη

Πόσο απέχει ο προπονητικός παράδεισος από την κόλαση; Για μερικούς τεχνικούς μερικά λεπτά, για τους περισσότερους μερικά χρόνια. Για τον Χουλέν Λοπετέγκι πέντε μήνες. Όσο περίπου κράτησε η θητεία του στον πάγκο της Ρεάλ Μαδρίτης το 2018.
Τον Ιούνιο εκείνης της χρονιάς ο Βάσκος ζούσε ένα προπονητικό όνειρο. Προερχόταν από μια άκρως πετυχημένη διετία με την εθνική Ισπανίας, με την οποία μετρούσε 20 αγώνες αήττητος, ετοιμαζόταν για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας, εκεί που η ομάδα του πήγαινε ως ένα από τα μεγάλα φαβορί, και ταυτόχρονα συνομιλούσε με τους ανθρώπους της Ρεάλ για να αναλάβει τη ‘βασίλισσα’ μετά το τέλος του Μουντιάλ. Μια ιδεατή κατάσταση για κάποιον που ως τότε μετρούσε σε σχεδόν 15 χρόνια μόνο δυο θητείες σε κανονικές ομάδες (στη Ράγιο στο ξεκίνημα του και στην Πόρτο λίγο πριν αναλάβει την Ισπανία) κι αυτές αποτυχημένες.
Όλα άλλαξαν στις 12 Ιουνίου. Η απόφαση των δυο πλευρών (Λοπετέγκι και Ρεάλ) να ανακοινώσουν τη συμφωνία τους πριν ξεκινήσει το Μουντιάλ αποδείχτηκε αποτυχημένη. “Δεν θεωρούσα θεμιτό να το κρατήσω μυστικό για ένα μήνα, πίστευα ότι πρέπει να το ανακοινώσω, για να κλείσει το θέμα και να αφοσιωθούμε όλοι στη διοργάνωση” δήλωσε ο ίδιος αρκετό καιρό μετά. Η αντίδραση της ισπανικής ομοσπονδίας, για τις συζητήσεις που έγιναν πίσω από την πλάτη της, μόνο ψύχραιμη δεν ήταν. Μια μόλις μέρα μετά ο Ισπανός έμπαινε στο αεροπλάνο της επιστροφής (“η πτήση κράτησε 5 ώρες και ένιωθα τόσο χάλια που δεν μίλησα σε κανέναν άνθρωπο όλες αυτές τις ώρες”) την ώρα που οι παίκτες του ετοιμαζόταν για το πρώτο τους παιχνίδι στη Ρωσία. Τα δυο χρόνια προετοιμασίας και δουλειάς στα προκριματικά πήγαν στράφι αλλά όπως αποδείχτηκε αυτό ήταν μόνο η αρχή.
Ο αρνητικός ντόρος που δημιουργήθηκε γύρω από το όνομα του τον συνόδεψε σε όλη τη διάρκεια της θητείας του στη Ρεάλ. Μια θητεία που, ως γνωστόν, δεν κράτησε πολύ, αφού ο Φλορεντίνο Πέρεθ δεν έδειξε καμία διάθεση να του δώσει πίστωση χρόνου, παραβλέποντας ότι οι Μαδριλένοι είχαν αποδυναμωθεί σημαντικά το καλοκαίρι μετά την αποχώρηση του Κριστιάνο Ρονάλντο. Ένα αρνητικό σερί 5 αγώνων στα μέσα του φθινοπώρου, που ολοκληρώθηκε με τη συντριβή από τη Μπαρτσελόνα με 5-1, αποδείχτηκε αρκετό για να βρεθεί ο Λοπετέγκι χωρίς δουλειά στα τέλη του Οκτώβρη. “Ο άνθρωπος που κατάφερε και απολύθηκε από δυο τοπ δουλειές μέσα σε μόνο 5 μήνες” ήταν ένα από τα πιο μετριοπαθή σχόλια που γράφτηκαν το επόμενο διάστημα στην Ισπανία και όχι μόνο. Από προπονητής “καβάλα στο άλογο”, που λένε και στο χωριό μας, ο Ισπανός πρώτην τερματοφύλακας έγινε ανέκδοτο στα σόσιαλ μίντια αλλά και τα ΜΜΕ.

Το… πανηγύρι του χλευασμού ήταν τέτοιο που, σε συνδυασμό με το αδύναμο βιογραφικό του προ 2018, οι περισσότεροι θεωρούσαν πως είναι πλέον καμένο χαρτί τουλάχιστον για τις μεγάλες ομάδες. Ο Μόντσι όμως είχε διαφορετική άποψη. Όταν ο φημισμένος τεχνικός διευθυντής επέστρεψε στη Σεβίλλη πέρσι το καλοκαίρι, το πρώτο όνομα που ανέφερε στον πρόεδρο της ομάδας ήταν αυτό του Λοπετέγκι. “Φέραμε τον καλύτερο τεχνικό διευθυντή που υπάρχει κι αυτός μας είπε ότι ο καλύτερος προπονητής για το πρότζεκτ που θέλουμε να υλοποιήσουμε είναι ο Λοπετέγκι” δήλωσε κάποια στιγμή πέρσι ο πρόεδρος, Χοσέ Κάστρο.
Μόντσι και Λοπετέγκι πέρασαν άπειρες ώρες πάνω από ένα τραπέζι, μελετώντας πιθανούς στόχους που ταιριάζουν στο στυλ που ήθελαν να παίξει η Σεβίλλη, και με το ξεκίνημα της νέας σεζόν οι Σεβιγιάνοι, που προερχόταν από μια μέτρια χρονιά, παρατάχθηκαν στον αγωνιστικό χώρο με μια 11αδα που στα περισσότερα παιχνίδια είχε μέσα 8 παίκτες που μετακόμισαν στην Ανδαλουσία εκείνο το καλοκαίρι! Σε αντίθεση με την αναμενόμενα απαιτητική Ρεάλ όμως, ο Μόντσι δεν είχε πρόβλημα να περιμένει μέχρι να περάσει ο Λοπετέγκι τη φιλοσοφία του στους νέους παίκτες του. Ο Ισπανός τεχνικός διευθυντής στήριζε δημόσια σε κάθε ευκαιρία τον προπονητή του, αγνόησε τις μουρμούρες που ακουγόταν στις κερκίδες από τα πρώτα κιόλας παιχνίδια, λόγω και της κακής φήμης που συνόδευε τον Λοπετέγκι από το εφιαλτικό 2018, και η επιλογή του τον δικαίωσε στο τέλος της σεζόν.

Παίζοντας κατά διαστήματα πολύ ωραίο ποδόσφαιρο η Σεβίλλη τερμάτισε 4η στο πρωτάθλημα, εξασφαλίζοντας με χαρακτηριστική άνεση (10 πόντους διαφορά από την 5η Βιγιαρεάλ) μια θέση για το επόμενο Τσάμπιονς Λιγκ, κατέκτησε για μια ακόμα φορά το Γιουρόπα Λιγκ, κερδίζοντας κατά σειρά τις Ρόμα, Γουλβς, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Ίντερ, κοίταξε στα ίσια τη Μπάγερν στο ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ, φτάνοντας πολύ κοντά στο να την κερδίσει, και κέρδισε μέσα-έξω τη συμπολίτισσα Μπέτις, μια επιτυχία που μπορεί να μην λέει πολλά σε κάποιον που ζει εκτός της πόλης αλλά σίγουρα μετράει πάρα πολύ στο μυαλό και την καρδιά των οπαδών της Σεβίλλης.
Μέσα σε ένα μόνο χρόνο ο Λοπετέγκι κατάφερε να περάσει στους παίκτες τις ιδέες του και να παρουσιάσει ένα ομοιογενές σύνολο που δυσκολευόσουν να πιστέψεις πως αποτελείται από παίκτες που παίζουν για πρώτη φορά μαζί. Στη φετινή περίεργη μεταγραφική περίοδο οι Ανδαλουσιάνοι έχασαν δυο από τα βασικότερα περσινά γρανάζια τους, τους Μπανέγκα και Ρεγκιλόν, αλλά η απόδοση τους στο χορτάρι δεν φαίνεται να επηρεάστηκε καθόλου.

Η ομάδα του Λοπετέγκι, αφού κέρδισε τις εντυπώσεις στο παιχνίδι με την παντοδύναμη Μπάγερν, ξεκίνησε δυνατά στη φετινή Πριμέρα Ντιβιζιόν και ειδικά στο παιχνίδι μέσα στο Καμπ Νου, όπου και στάθηκε εξαιρετικά διεκδικώντας τη νίκη μέχρι το τέλος, έδειξε ότι έχει όλα τα φόντα για να προσπαθήσει να κάνει το βήμα παραπάνω. Πριν λίγες μέρες άλλωστε συμπλήρωσε 8 μήνες (18 αγώνες) χωρίς ήττα εντός Ισπανίας! Οι μεταγραφές που έγιναν θεωρητικά προσθέτουν ένα ποιοτικό βάθος στον πάγκο που σίγουρα θα χρειαστεί στη φετινή τόσο ιδιαίτερη, από όλες τις απόψεις, χρονιά.
Όπως συμβαίνει τις περισσότερες φορές σε ανάλογες περιπτώσεις, στη Σεβίλλη αρνούνται να μιλήσουν από τώρα για κορυφές και κούπες και εστιάζουν μόνο στο επόμενο παιχνίδι. Ακόμα και το γεγονός όμως ότι κάποιοι τη θεωρούν αυτή τη στιγμή μια από τις καλύτερες ομάδες στην Ισπανία και την συμπεριλαμβάνουν στις διεκδικήτριες του πρωταθλήματος αρκεί για διώξει ο Χουλέν Λοπετέγκι ένα μεγάλο μέρος του στίγματος που απέκτησε εκείνο το περίεργο 5μηνο του 2018, που η καριέρα του φαινόταν να οδεύει προς την καταστροφή.