Ένα απαράδεκτο περιστατικό κατάφωρης διάκρισης εις βάρος της, περιγράφει η Κατερίνα Μπλέτσα, δασκάλα Ειδικής Αγωγής στη σελίδα της στο Facebook, που σημειώθηκε κατά την ορκομωσία της, ως μόνιμη δασκάλα.
Όλοι μαζί και ο (ψωριάρης) ανάπηρος στο πεζοδρόμιο
«Τη Δευτέρα ορκιζόμουν μόνιμη δασκάλα. Ξυπνάω πρωί πρωί με την αυγούλα, κάνω μπάνιο, φτιάχνω μαλλιά, φόρεσα τη φορεματάρα μου,τα σταράκια κ τα μπιχλιμπίδια μου ,βάζω ρουζ, μάσκαρα, με πολύ καλή διάθεση, παίρνω τη μάσκα μου & ετοιμάζομαι να πάω στην πόλη που διορίστηκα, για την τυπική ορκωμοσία. Τελοσπάντων, αφού βρίσκουμε την οδό, στη γωνία βλέπω ράμπα… στην είσοδο της πολυκατοικίας βλέπω ράμπα ξανά… Εκπλήσσομαι ευχάριστα αλλά από την άλλη λέω Κατερίνα μη βιάζεσαι να χαρείς…
Φτάνω κοντά και τσουπ… Εκπληξούλα
Μετά τη ράμπα σκαλάκια και μετά ασανσέρ!
Στο σημείο αυτό να επισημάνω πως σπούδασα όπως όλοι, διάβασα όπως όλοι ,έχω κοπεί σε κάποια μαθήματα που δεν ήμουν καλά προετοιμασμένη , σε κάποια άλλα αρίστευα, έδινα εξετάσεις όπως όλοι χωρίς να γνωρίζει κανείς αν το γραπτό μου είναι ανάπηρης/ μη ανάπηρης. Είτε εξεταζόμουν προφορικά είτε γραπτά πότε δε ζήτησα χάρη , το λέω αυτό γιατί πολλοί νομίζουν μας χαρίζονται πράγματα.
Και ενώ θεωρητικά όλοι που ήμασταν εκεί αξίζαμε ισάξια να είμαστε εκεί, στην πράξη δεν συνέβαινε το ίδιο. Αυτό, δεν είναι ρατσισμός; Δεν αποτελεί διάκριση που για άλλη μία φορά εγώ έπρεπε να είμαι ο ψωριάρης της υπόθεσης και να ορκιστώ στο πεζοδρόμιο ενώ οι υπόλοιποι συνάδελφοι μου στο γραφείο πάνω;
Το θέμα είναι πολύ βαθύτερο από την πρόσβαση στην πολυκατοικία. Το αντιλαμβανόμαστε όλοι, έτσι;
Καταπατήθηκε για άλλη μια φορά η αξιοπρέπεια μου. Και δεν αφορά τη δική μου βλάβη αυτό, αλλά έχει να κάνει με το γεγονός πως δε συμπεριλαμβάνονται οι ανάπηροι πουθενά. Τα ανθρώπινα δικαιώματα των αναπήρων για ισότιμη πρόσβαση στο κοινωνικό γίγνεσθαι άλλη μία φορά τσαλαπατήθηκαν. Έφυγα βαθύτητα προσβεβλημένη ενώ υποτίθεται ότι ήταν μέρα χαράς.
YΓ1)Δε χρειάζεται να είσαι ο ίδιος ανάπηρος για να δεις το δίκαιο και το άδικο
Δε χρειάζεται να είσαι ο ίδιος ο ανάπηρος για να μάχεσαι για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
ΥΓ2)Δεν είναι προσωπικό το θέμα.»
