Σίγασε για πάντα η «αιρετική φωνή της μαρξιστικής Αριστεράς», Ροσάνα Ροσάντα. Η ιστορική και εμβληματική μορφή της ιταλικής Αριστεράς, Ροσάνα Ροσάντα έφυγε χθες από τη ζωή σε ηλικία 96 ετών.
Υπήρξε σημαντικό στέλεχος του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος μέχρι το 1969, οπότε και διαγράφηκε από το κόμμα και η σκέψη της εξακολουθεί να διαμορφώνει απόψεις στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής Αριστεράς έως και σήμερ. Ιδρυτικό μέλος του Il Manifesto, η Ροσάντα υπήρξε διευθύντρια της εφημερίδας, η οποία την αποχαιρετά σήμερα: «Έγινα κομμουνίστρια χωρίς να το ξέρουν οι γονείς μου. Ήταν το 1943. Ο καθηγητής μου Αντόνιο Μπάνφι μού πρότεινε μια λίστα βιβλίων, συμπεριλαμβανομένης του «Κράτος και Επανάσταση του Λένιν», είχε πει σε παλιότερη συνέντευξή της.
Questo 2020 oggi spaventa di più …..#RossanaRossanda https://t.co/8XrejfiEmM
— Vittoria Negro (@vittoriaNegro) September 20, 2020
Γεννήθηκε το 1924 στην Πόλα της σημερινής Κροατίας. Έλαβε μέρος στην ιταλική αντίσταση και λίγα χρόνια μετά την ένταξή της στο Ιταλικό ΚΚ, ο Παλμίρο Τολιάτι την εμπιστεύθηκε ορίζοντάς την υπεύθυνη πολιτισμού του κόμματος.
Σύμφωνα με άλλες πληροφορίες, εξελέγη βουλευτής το 1963 και καθόλη τη διάρκεια της ζωής της διατηρούσε σχέσεις με μεγάλες μορφές του προοδευτικού φιλοσοφικού και πολιτιστικού κινήματος, όπως ο Σαρτρ και ο Φουκώ. Διατύπωσε ανοικτά τη διαφωνία της με τη σοβιετική επέμβαση στην Πράγα και το 1968 συνέγραψε το δοκίμιο «Η χρονιά των φοιτητών», όπου εξέφραζε την άποψή της υπέρ του κινήματος της νεανικής εξέγερσης. Το 1969 ίδρυσε μαζί με τους Λουίτζι Πιντόρ, Βαλεντίνο Παρλάτο, Λούτσιο Μάγκρι και άλλα στελέχη του κόμματος το περιοδικό «Il Manifesto» («Το Μανιφέστο»), που εξέφραζε απόψεις διαφορετικές από την επίσημη «γραμμή» του ΙΚΚ.
Το περιοδικό μετεξελίχθηκε σε εφημερίδα και κόμμα. Η Ροσάντα διαγράφηκε από το Ιταλικό ΚΚ στο 12ο Συνέδριό του στην Μπολόνια, παρά την αντίθετη άποψη του Ενρίκο Μπερλινγκουέρ. Η ίδια έγραψε βιβλία και μελέτες, ενώ οι παρεμβάσεις της δημιουργούσαν πάντοτε αίσθηση.
Σημειώνεται ότι, ο ιταλικός Τύπος την χαρακτηρίζει σήμερα «αιρετική φωνή της μαρξιστικής Αριστεράς». Τα τελευταία χρόνια αφιερώθηκε αποκλειστικά στη δημοσιογραφία και στη λογοτεχνία, χωρίς όμως να πάψει να εκφράζει τις ανησυχίες και τους στοχασμούς της για την τύχη του εργατικού και του φεμινιστικού κινήματος.
Πηγή: Parallaximag
