Για άλλους το “Κακό Παιδί” του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, για άλλους το “Χρυσό Παιδί”, ένας από τους πιο ταλαντούχους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών σε παγκόσμιο επίπεδο. Ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα συμπληρώνει σήμερα τα 60 του έτη, σε μια πλούσια ιστορία γεμάτη θριάμβους, εκκωφαντικές πτώσεις, αδυναμίες, πάθη και πολύ πολιτική, με εκατομμύρια φίλους, αλλά και ορκισμένους εχθρούς.
Βαθιά πολιτικοποιημένος, προσωπικός φίλος του Ουγκό Τσάβες, του Φιντέλ Κάστρο και του Έβο Μοράλες, θαυμαστής του Πέπε Μουχίκα, στήριξε και συνεχίζει να στηρίζει την Κριστίνα Φερνάντες στην ηγεσία της Αργεντινής, αλλά και στη μάχη που έδωσε με το ΔΝΤ τις προηγούμενες δύο δεκαετίες.
Με τον Φιντέλ Κάστρο και τον Ούγκο Τσάβες.
Ο Μαραντόνα γεννήθηκε σε μια φτωχή γειτονιά του Μπουένος Άιρες, στις 30 Οκτωβρίου του 1960. Βρήκε διέξοδο στο ποδόσφαιρο, παίζοντας ώρες ατέλειωτες μέσα στην ημέρα. Στα 16 του, έχοντας πλέον παρατήσει το σχολείο προσπαθώντας να βγάλει χαρτζιλίκι, κλήθηκε στην εθνική ομάδα της χώρας και συμμετείχε σε αυτή 12 συνεχόμενα χρόνια, κατακτόντας το Μουντιάλ του 1986. Όπως στο ποδόσφαιρο, έτσι και στην πολιτική, ο μανιχαϊσμός συγκροτούσε το θεωρητικό υπόβαθρο του Μαραντόνα, μέσα από το πρίσμα του οποίου έβλεπε σχεδόν τα πάντα.
Στις πλάτες των οπαδών, με τον τρόπαιο του Μουντιάλ στο Μεξικό το 1986.
Η περιπέτεια της υγείας του με τα ναρκωτικά, οι προσπάθειες που καταβάλλει για να αποτοξινωθεί, τον φέρνουν κοντά στον Φιντέλ Κάστρο, με τον οποίο χτίζουν μια δυνατή φιλία. Προσπαθεί να φέρει τους Κουβανούς κοντά στο ποδόσφαιρο και έβλεπε με τον Κάστρο αγώνες του Κόπα Αμέρικα. Την κρίσιμη δεκαετία 2000-2010, μοιράζει τον πολιτικό του χρόνο μεταξύ Μπουένος Άιρες, Αβάνας, Καράκας και στο Λα Πας της Βολιβίας, όπου στηρίζει τον Έβο Μοράλες, βγαίνοντας στον εξώστη του προεδρικού μεγάρου, προκαλώντας ντελίριο στο πλήθος.
Αρχεντίνος Τζούνιορς, Μπόκα Τζούνιορς, Μπαρσελόνα, Νάπολι, μια χρονιά στη Σεβίλλη και επιστροφή στην Αργεντινή για λογαριασμό της Νιούελς Ολντ Μπόις (απ’όπου ξεκίνησε την καριέρα του και ο Λιονέλ Μέσι) και της αγαπημένης του Μπόκα Τζούνιορς.
Με τη φανέλα της Μπόκα Τζούνιορς το 1981. Απαράμιλλο στυλ.
O Mάνου Τσάο έγραψε τραγούδι για τον Ντιέγκο, ο Εμίρ Κουστουρίτσα έκανε ντοκιμαντέρ για τη ζωή του, εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο τον μνημονεύουν, στην Νάπολι ακόμα νοσταλγούν τις ποδοσφαιρικές στιγμές που τους χάρισε απλόχερα.
“Το ποδόσφαιρο είναι ένα από τα πιο υγιή και σημαντικά αθλήματα στον κόσμο. Έχω κάνει λάθη και έχω πληρώσει, αλλά η μπάλα δεν μπορεί να στιγματιστεί”, είχε δηλώσει πριν 19 χρόνια, στο αποχαιρετιστήριο παιχνίδι του στο Μπομπονέρα, με επίλεκτους ποδοσφαιριστές από όλο τον κόσμο που ήρθαν για να τον τιμήσουν.
