Σεπτέμβριος 2013. Παρόλο που το νεοναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής έχει δείξει ποια ακριβώς είναι η δράση του, αφού τον Ιανουάριο της ίδια χρονιάς μέλη της έχουν δολοφονήσει τον 27χρονο εργάτη Σαχζάτ Λουκμάν στα Πετράλωνα, σε τηλεοπτική εκπομπή ο δημοσιογράφος Μπάμπης Παπαδημητρίου αναρωτήθηκε γιατί να μη μετέχει μια «σοβαρότερη» Χρυσή Αυγή σε συντηρητική κυβερνητική συμμαχία!
Κι όμως, τον Σεπτέμβριο του 2013, που η Χρυσή Αυγή αποτελούσε εκλεγμένο κόμμα στο ελληνικό κοινοβούλιο, εκπροσωπούμενο από 18 βουλευτές, ενώ η χώρα διένυε τα πιο δύσκολα μνημονιακά χρόνια της, με την αντιμεταναστευτική ρητορική στο απόγειό της, η Χρυσή Αυγή είχε καταφέρει να δρα σχεδόν ανενόχλητη, βάζοντας στο στόχαστρό της, όποιον δεν ταίριαζε με την ναζιστική αισθητική της ή δεν συμφωνούσε με την ιδεολογία του μίσους που πρεσβεύει.
H βουλευτική ασυλία βασικών στελεχών της οργάνωσης και η απραξία των αρχών απέναντι στα εγκλήματα, αλλά και η νομιμοποίηση που παρείχαν στην δράση της δηλώσεις περί “σσοβαρής χρυσής αυγής” που θα μπορούσε να συμμετάσχει σε κυβέρνηση και περί “αυθεντικού λαϊκού κινήματος της μεταπολίτευσης”, καλλιέργησαν μία αίσθηση ατιμωρησίας στην οργάνωση, η οποία θεωρούσε τους δρόμους προνομιακό πεδίο δράσης της και στόχους της όλους εκείνους που βρίσκονταν απέναντι στην εγκληματική της δράση.
Κι όλα αυτά, πέντε ημέρες πριν ο χρυσαυγίτης Ρουπακιάς μαχαριώσει τον Παύλο Φύσσα.
Μία δολοφονία που συντάραξε συθέμελα την ελληνική κοινωνία και που διέκοψε τη φαντασίωση ορισμένων κεντρώων δήθεν φιλελεύθερων για μία σοβαρή Χρυσή Αυγή με πλήρη νομιμοποίηση.
