Ένας μηχανοδηγός στους αδικοχαμένους συναδέλφους του: «Δεν θα σας ξεχάσουμε ποτέ»

Την εμπειρία του καταθέτει ένας μηχανοδηγός ως μια ελάχιστη τιμή προς τους συναδέλφους του και στους δεκάδες επιβάτες που έχασαν τη ζωή τους στην τραγωδία των Τεμπών.

Πως όλοι οι εργαζόμενοι φώναζαν εδώ και χρόνια αλλά δεν τους άκουγε κανείς και ότι  υπάρχουν σοβαρές ελλείψεις σε προσωπικό αλλά και ανεπαρκής συντήρηση υποδομής και συστημάτων ασφαλείας αναφέρει ο μηχανοδηγός μιλώντας στο tvxs.gr.

Πιο συγκεκριμένα αναφέρεται:

«Αυτές τις μέρες μού είναι ιδιαίτερα δύσκολο να μιλήσω. Δεν είμαι εκλεγμένος στο σωματείο, αλλά έχασα φίλους συνάδελφους. Μου είναι δύσκολο να συντάξω ένα κείμενο με αρχή, μέση και τέλος, γιατί είμαι ιδιαίτερα φορτισμένος.

Γιατί το δυστύχημα στα Τέμπη δυστυχώς ήταν η επισφράγιση των όσων φωνάζαμε εμείς οι μηχανοδηγοί τα τελευταία χρόνια. Είχαμε δίκιο, αλλά τότε, κανείς δεν μας άκουγε.

Οι σοβαρές ελλείψεις σε προσωπικό, η ανεπαρκής συντήρηση της υποδομής, η έλλειψη συστημάτων ασφαλείας οδήγησαν στο τραγικό δυστύχημα. Ξεκάθαρα πράγματα. Ένα δυστύχημα που ανέδειξε με τον πιο σκληρό τρόπο τα χρόνια προβλήματα του σιδηροδρόμου.

Στο ερώτημα αν οι αρμόδιοι φορείς γνώριζαν την κατάσταση, η απάντηση είναι ΝΑΙ. Γνώριζαν και είχαν ενημερωθεί επανειλημμένα, χωρίς, όμως, να υπάρξει κάποιο αποτέλεσμα, έστω κάποια ελάχιστη βελτίωση.

Είμαι μηχανοδηγός και θυμάμαι ότι σε συνομιλίες που είχα με αρχαιότερους συνάδελφους, όταν ξεκίνησα την πρακτική εκπαίδευση, άκουγα συχνά την εξής φράση «Σημασία έχει να γυρίσουμε σπίτιά μας με ασφάλεια». Αυτή η κουβέντα μού έχει μείνει χαραγμένη στη μνήμη. Δυστυχώς για πολλούς αυτό δεν συνέβη.

Έντεκα συνάδελφοι και δεκάδες επιβάτες δεν θα γυρίσουν σπίτια τους. Όχι μόνο γιατί ένας άπειρος σταθμάρχης έκανε λάθος, αλλά γιατί το κράτος θεωρούσε –δεν ξέρω εάν ακόμη θεωρεί- ότι τα τρένα πηγαίνουν και έτσι. Οι επενδύσεις σε σύγχρονες υποδομές ήρθαν με καθυστέρηση και δεν ήταν αρκετές, ενώ δεν έχουμε εξειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό.

Δυστυχώς δεν συζητάμε για υπερσύγχρονα μέσα, αλλά για τα αυτονόητα που υπάρχουν σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Για συστήματα φωτοσήμανσης, τηλεδιοίκησης, επικοινωνίας GSMR και ασφάλειας ETCS. Το τραγικό είναι ότι ενώ τα συστήματα είναι εγκατεστημένα, δεν λειτούργησαν ποτέ, ή τουλάχιστον πότε πλήρως.

Αν ρωτάτε γιατί… δεν έχω απάντηση. Στο τμήμα γραμμής από ΕΣΘ έως την Αθήνα, τα φωτοσήματα/τηλεδιοίκηση λειτουργούν μόνο στο τμήμα Σίνδος- Πλατύ, Δομοκός-Τιθορέα και Σκα-Αθήνα. Αλλά και σε αυτά τα τμήματα είναι πολύ συχνό φαινόμενο να εμφανίζονται προβλήματα.

Το τελευταίο διάστημα βιώσαμε δύσκολες στιγμές με εκτροχιασμούς, βλάβες τροχαίου υλικού, ακινητοποιήσεις αμαξοστοιχιών, καταστροφές από πεσμένα δέντρα. Και τώρα ζήσαμε το χειρότερο σενάριο. Αυτό της σύγκρουσης κατά μέτωπο δύο αμαξοστοιχιών.

Δεν γίνεται συζήτηση για τη γραμμή της Φλώρινας που δεν λειτουργεί τίποτα και κανένας σταθμός δεν είναι επανδρωμένος με προσωπικό! Και στη γραμμή της Αλεξανδρούπολης -που αυτή την περίοδο εξυπηρετείται με δρομολόγια έως τη Δράμα- τηλεδιοικούμενο τμήμα υπάρχει έως το Στρυμώνα και αυτό όχι σε όλο το μήκος του. Από εκεί και πέρα το χάος.

Είμαι μηχανοδηγός και αγαπάω το επάγγελμα μου. Ένα επάγγελμα που μου στερεί πολλές φορές τις απλές χαρές που είναι δεδομένες σε άλλους. Οι μηχανοδηγοί εργάζονται όλες τις ώρες της ημέρας, τα Σαββατοκύριακα, στις γιορτές, μακριά από τις οικογένειες και τους αγαπημένους τους ανθρώπους. Εκτελούμε τα δρομολόγια με επαγγελματισμό, γιατί γνωρίζουμε ότι κουβαλάμε ψυχές.

Σημασία, όμως, είχε -και έχει- να γυρνάμε ΟΛΟΙ σπίτιά μας. Να είμαστε ασφαλείς. Και δυστυχώς δεν είμαστε…

Γράφω και θέλω να εκφράσω τα συλλυπητήρια μου στις οικογένειες όλων, των επιβατών και των συνάδελφων σιδηροδρομικών, που δεν βρίσκονται πια μαζί μας.

Δημήτρη, Νίκο, Γιώργο, Δημήτρη και Σπύρο, εμείς οι συνάδελφοί σας μηχανοδηγοί δεν θα σας ξεχάσουμε ΠΟΤΕ».