Γιάμαλη: Υπάρχουν και πολιτικές ευθύνες στην άγρια κακοποίηση του 15χρονου στην Πάτρα

Πίσω από τις κοινωνικές ευθύνες για την υπόθεση άγριας κακοποίησης του 15χρονου στην Πάτρα από τον πατέρα του επειδή του είπε ότι είναι γκέι, υπάρχουν και πολιτικές ευθύνες.

Αυτές καταγράφει και εξηγεί σε ανάρτησή της η δημοσιογράφος Αναστασία Γιάμαλη, εκκινώντας από τον πρόσφατο νόμο για την ισότητα στον γάμο, που από πολλούς, πολιτικούς και δημοσιολογούντες, θεωρήθηκε ως η υπέρβαση που θα μπορέσει να αποκαταστήσει όλες τις κατάφωρες διακρίσεις, την περιθωριοποίηση, τον ρατσισμό ακόμη και την βία που υφίστανται τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα στην χώρα μας.

Σημειώνεται ότι το 15χρονο παιδί ήταν τόσο βαριά χτυπημένο, που έφτασε στην πλατεία του χωριού αιμόφυρτο και διακομίσθηκε σε άσχημη κατάσταση στο Καραμανδάνειο Νοσοκομείο, όπου και νοσηλεύεται ακόμα, εκτός κινδύνου.

Η ανάρτηση της Αναστασίας Γιάμαλη

Πατέρας ξυλοκόπησε κι έστειλε στο νοσοκομείο τον έφηβο γιο του όταν εκείνος έκανε coming out ως gay στην Πάτρα.
Ένα παιδί ήθελε να μην κρύβεται από τον μπαμπά του και κατέληξε στο νοσοκομείο.

Μα γιατί; Αφού πέρασε κι ο νόμος για την ισότητα στο γάμο, αναρωτιούνται πολλοί και πολλές, και το επόμενο ερώτημα είναι «τι άλλο θέλουν πια;».

Δεν έχει περάσει μήνας από τις ευρωεκλογές στις οποίες το κυβερνών κόμμα που μετά από συνεχή αιτήματα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και προσχηματικές ή μη εκκλήσεις της προοδευτικής αντιπολίτευσης έφερε ένα αρκετά περιοριστικό νομοσχέδιο προς ψήφιση που επιτρέπει όμως τον πολιτικό γάμο και την τεκνοθεσία ανεξαρτήτως φύλου. Η ΝΔ στις πρόσφατες ευρωεκλογές έχασε ένα εκατομμύριο ψήφους (σε σύγκριση με τις εθνικές εκλογές του 2023) και πέρασε κάτω από τον πήχυ που η ίδια έβαλε.
Αποτέλεσμα; Στη συντριπτική πλειοψηφία τους, τα μέλη της γαλάζιας κοινοβουλευτικής ομάδας αλλά και της κυβέρνησης υποστήριξαν ότι έχασαν λόγω του νόμου για την ισότητα στον γάμο. Και ξανά μανά, έβαζαν θέματα «ταυτότητας» της παράταξης (που ανήκει στον συντηρητικό χώρο) και «επιστροφής στις ρίζες» και μακριά από τη «μετάλλαξη».

Όλα αυτά επανέφεραν μια συζήτηση «αντιδικαιωματισμού» με τον ίδιο τρόπο που επί 4 μήνες, από τη ΔΕΘ και μετά, πολιτικοί ακόμη και πρώην πρωθυπουργοί επικαλούνταν τα πιο αντιδραστικά επιχειρήματα περί κανονικότητας, η επίσημη εκκλησία απειλούσε με αφορισμούς όσους όσες θα ψήφιζαν ενώ σε ενημερωτικές εκπομπές έμπαινε με όρους debate το αν όλοι οι πολίτες μιας χώρας μπορούν να έχουν τα ίδια δικαιώματα, διαφωνούντες βουλευτές και βουλεύτριες επικαλούνταν δημοσκοπήσεις και το τι «λέει η πλειοψηφία» για το τι συνιστά «οικογένεια» και τι όχι.

Και την ώρα αυτή, που η κυβέρνηση κάνει πίσω ή παίρνει αποστάσεις πιο σωστά από τα λίγα και αυτονόητα που πέρασε, η προοδευτική αντιπολίτευση αναζητά περπατησιά και διερωτάται αν πρέπει να προχωρά με διαθεματικές διεκδικήσεις. Για να το πω πιο απλά, αναρωτιέται αν εν έτει 2024 υπάρχει η πολυτέλεια να μην μπαίνει η ομπρέλα των διεκδικήσεων.