Θέλουμε ή δεν θέλουμε τους τουρίστες;

Έχει περάσει σχεδόν ένας μήνας από τότε που ακτιβιστές κατέλαβαν τη δημοφιλή παραλία Καλό ντες Μόρο, στη Μαγιόρκα, και φώναζαν στους τουρίστες να σηκωθούν να φύγουν από εκεί. Επίσης, στη Τενερίφη, ντόπιοι έβριζαν τους λουόμενους ουρλιάζοντας «γυρίστε σπίτι σας, αυτή είναι η δική μας χώρα», ενώ κάτι αντίστοιχο έχει γίνει και σε άλλες περιοχές της Ευρώπης, του Νότου και του Βορρά, αλλά και στο Κουκάκι πέρυσι τέτοιες μέρες, όπου έτυχε να είμαι βρεθώ να ακούω τα εξ αμάξης μεταξύ τουριστών και δύο κατοίκων.

Τα παραπάνω δεν είναι παρά ελάχιστα παραδείγματα που καταδεικνύουν το κύμα τουριστοφοβίας ή, για να το θέσουμε ορθότερα, της κόπωσης των ντόπιων από τον υπερτουρισμό, αλλά και την πλήρη εμπορευματοποίηση της στέγης και της εξώθησης ενοικιαστών λόγω ανόδου των ενοικίων ολόκληρων περιοχών. Παράλληλα, το κύμα ενάντια στον υπερτουρισμό αρχίζει να γιγαντώνεται κατά τόπους, εκεί όπου η προσέλευση επισκεπτών φέρνει αναταραχή και, επίσης, καταστροφή του περιβάλλοντος — κυρίως στα νησιά.

Σε νησιωτικές περιοχές της Ιταλίας, της Ισπανίας και της Ελλάδας βλάβες στο σύστημα υδροδότησης πυκνώνουν (στα δικά μας σε Αίγινα και Σαντορίνη, μεταξύ άλλων), η κατανάλωση νερού έχει υπερδιπλασιαστεί, η κατανάλωση ενέργειας εκτοξεύεται και η υπερδόμηση καταστρέφει το φυσικό τοπίο.

Δεν πρέπει να ληφθούν κάποια μέτρα; Να μπει ένα όριο; Θα πρέπει να ληφθούν μέτρα εδώ και τώρα από τις κυβερνήσεις, καθώς η κατάσταση, ακόμα και σε υγειονομική επίπεδο, ξεφεύγει κάθε χρόνο. Στην κρουαζιέρα για παράδειγμα, η Βαρκελώνη που δέχεται τον μεγαλύτερο αριθμό επιβατών κρουαζιέρας στην Ευρώπη, βάζει λουκέτο σε έναν από τους τερματικούς σταθμούς της, στο πλαίσιο σχεδίου που στοχεύει στη μείωση των εκπομπών αερίων στο κέντρο της πόλης.

Μέσα σε όλα αυτά, μια φίλη μου μίλησε για το αεροδρόμιο «Νίκος Καζαντζάκης» στο Ηράκλειο, ένα αεροδρόμιο που σταθερά λαμβάνει αρνητικές κριτικές, και τουρίστες και τουριστικοί οδηγοί το κατατάσσουν στα χειρότερα της Ευρώπης. Απαρχαιωμένες εγκαταστάσεις, βρόμικες τουαλέτες, αποπνικτική ατμόσφαιρα και, εκεί που σκέφτεται κανείς ότι αποτελεί ντροπή να έχουμε ένα τέτοιο αεροδρόμιο στη χώρα μας, την ίδια στιγμή αναρωτιέσαι αν όλο αυτή η κατάσταση είναι μεθοδευμένη, ότι δηλαδή η αρχή του αεροδρομίου αρνείται πεισματικά να το εκσυγχρονίσει για να αποτρέψει κι άλλους τουρίστες να έρθουν. Μπορεί να φαίνεται ακραία σαν σκέψη, αλλά δεν μπορεί να το αποκλείσει κανείς. Κι αυτό όμως δεν είναι λύση, αλλά όπου δεν υπάρχει πλάνο και όρια, οι λύσεις που προκρίνονται δεν μπορεί να είναι και οι καλύτερες δυνατές.