Μαρίνα Σάττι: Η συγκίνησή της ενώ μιλούσε για τον πατέρα της – «Είχαμε να βρεθούμε 22 χρόνια όλοι μαζί»
«Όλοι μαζί είχαμε να βρεθούμε 22 χρόνια. Το σκέφτομαι πάρα πολύ αυτό», είπε η Μαρίνα Σάττι φανερά συγκινημένη.
Την συγκίνησή της για την απώλεια του πατέρα της, μοιράστηκε το βράδυ της Τετάρτης (26/06) με το κοινό που παρευρέθηκε στην συναυλία της στην Τεχνόπολη, η Μαρίνα Σάττι.
Απευθυνόμενη στο κοινό, εκμυστηρεύτηκε ότι πέρυσι, στην συναυλία της στην Τεχνόπολη βρισκόταν ο μπαμπάς της και όλη της η οικογένεια. «Όλοι μαζί είχαμε να βρεθούμε 22 χρόνια» δήλωσε φορτισμένη.
«Να πω κάτι είμαι κάπως συγκινημένη. Τώρα δεν ήθελα να το πω αυτό αλλά το σκέφτομαι όλη νύχτα και εντάξει θα το πω, φίλοι είμαστε. Πέρυσι τέτοιο καιρό που είχε γίνει συναυλία στην Τεχνόπολη είχε έρθει ο μπαμπάς μου και η αδερφή μου και η γυναίκα του μπαμπά μου και η μαμά μου και αδερφός μου σ’ αυτή τη συναυλία στην Τεχνόπολη. Όλοι μαζί είχαμε να βρεθούμε 22 χρόνια. Το σκέφτομαι πάρα πολύ αυτό», είπε η Μαρίνα Σάττι και έκανε παύση φανερά συγκινημένη.
ρε μαρίνα πως μας εκανες έτσι βραδιάτικα.. 💔 #marinasatti pic.twitter.com/X3n7cNTDkY
— μελιστάλακτη🎲 (@mybusylif3) June 26, 2024
Η συγκλονιστική ιστορία που μοιράστηκε
Στις αρχές του Ιουνίου, η Μαρίνα Σάττι, μιλώντας στην LiFO είχε πει με αφορμή τον θάνατο του μπαμπά της:
«Πέθανε ο μπαμπάς μου και πήγαμε στην Κομοτηνή γιατί δεν υπάρχει μουσουλμανικό νεκροταφείο στην Αθήνα – τότε που με κυνηγούσαν οι δημοσιογράφοι και έλεγαν ότι δεν τους μίλησα πήγαινα στην κηδεία, σε ένα νεκροταφείο που είναι μακριά. Ο μπαμπάς μου είναι θαμμένος εκεί, δεν είναι στην Αθήνα και δεν μπορώ να τον επισκεφτώ αύριο, αν θέλω. Κι ενώ σκέφτομαι ότι είναι εκεί, μακριά, μόνος του –με έχει στοιχειώσει αυτή η σκέψη και αυτή η εικόνα–, ξαφνικά κοιτάζω δίπλα του και βλέπω πάρα πολλούς τάφους με την ίδια ημερομηνία θανάτου: «26/5, Συρία».
Ήταν άνθρωποι που πνίγηκαν σε ναυάγιο και τους μετέφεραν όλους εκεί, σε κάτι τάφους μισό μέτρο. Κοιτάζω απ’ την άλλη, «9/1 Αφγανιστάν», άνθρωποι που πνίγηκαν σε άλλο ναυάγιο. Δεν ξέρω αν με έχει στοιχειώσει πιο πολύ η εικόνα του μπαμπά μου, που εμφανίζεται κάθε φορά που κλείνω τα μάτια μου, ή αυτό που συνέβαινε δίπλα του. Είναι ο μπαμπάς μου εκεί, μακριά, για χ ψ λόγους, με ένα κάρο άλλους ανθρώπους που τους έχουν γκρουπάρει κι αυτούς εκεί πέρα, μακριά. Κάπως το AH THALASSA για μένα είναι αυτή η εικόνα».
