Πώς και γιατί οδηγηθήκαμε στην απόφαση για απεργία;
Συνάδελφοι ταχυδιανομείς/ντελιβεράδες – ταχυμεταφορείς/κούριερ – υπάλληλοι εξωτερικών εργασιών, στις 8 Οκτώβρη 2020 θα απεργήσουμε ως ένα ακόμη «στοπ» στο «δρομολόγιο» του αγώνα για το δίκιο μας. Σχεδόν πριν ένα χρόνο, τον Απρίλη του 2019, συναντηθήκαμε συνάδελφοι, ντόπιοι και μετανάστες, σε μία απεργιακή μοτοπορεία που ως χείμαρρος κατέκλυσε το κέντρο της πόλης διεκδικώντας και φωνάζοντας για ΕΤΑΙΡΙΚΟ ΔΙΚΥΚΛΟ- ΜΕΣΑ ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ- ΕΝΙΑΙΑ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑ – ΕΝΣΗΜΑ ΒΑΡΕΑ ΚΑΙ ΑΝΘΥΓΙΕΙΝΑ κερδίσαμε την ψήφιση του νόμου 4611/2019. Αρκετοί συνάδελφοι «είδαν» εταιρικά μηχανάκια, κράνη, πληρωμένες βενζίνες, περισσότερα ένσημα και τους μισθούς τους να αυξάνονται κατά 100 ευρώ τον μήνα. Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, με τις πράξεις μας δείξαμε πως αν αγωνίζεσαι με συνέπεια και πείσμα, συλλογικά και οργανωμένα τότε παίρνεις νίκες, αλλά τίποτα δεν μας σταματά μέχρι κάθε συνάδελφος και συναδέλφισσα να παίρνει αυτά που δικαιούται, μέχρι να μην ξαναβαφτεί η άσφαλτος με αίμα συναδέλφου…
Συνάδελφοι, γνωρίζετε πολύ καλά πως το σωματείο δεν παίρνει απόφαση για απεργία «για να ρίξει μια ντουφεκιά και μετά τέλος στην επαναστατική γυμναστική». Η απεργία για εμάς είναι μια μακρόχρονη διαδικασία. Αντί να δίνουμε συνεντεύξεις, οργώνουμε τις πιάτσες και τα καταστήματα των ταχυμεταφορικών, μιλάμε, γνωριζόμαστε, ενημερώνουμε, ακούμε. Θέλουμε να μοιράζουμε την εφημερίδα στους χώρους εργασίας. Θέλουμε η απεργία να συζητιέται στις «πιάτσες», να «ζυμώνεται», να βάζει ο καθένας το λιθαράκι του, να διαδίδεται και να εμπλουτίζεται ο απεργιακός λόγος, να γνωρίζει όλη η κοινωνία πως οι κούριερ, οι διανομείς και οι υπάλληλοι εξωτερικών εργασιών απεργούν και διεκδικούν τα αυτονόητα. Αυτό το χρονικό διάστημα κρίναμε πως είναι σωστό να προκηρύξουμε 24ωρη απεργία. Παραθέτουμε τους λόγους που μας οδήγησαν σε αυτήν την απόφαση, ενώ στην υπόλοιπη ύλη της εφημερίδας θα διαβάσετε αναλυτικά για τις διεκδικήσεις και τις σκέψεις μας για την κατάσταση του επαγγέλματος.
1. Η πανδημία των αντεργατικών μέτρων θεραπεύεται με ταξικούς αγώνες
Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης που επιβλήθηκε, πέρα από τον περιορισμό βασικών συνταγματικών δικαιωμάτων, έφερε μια σειρά από αντεργατικά μέτρα με τις αλλεπάλληλες πράξεις νομοθετικού περιεχομένου (ΠΝΠ), που στο σύνολό τους στοχεύουν στην περαιτέρω απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων. Η 8ωρη 5νθημερη εργασία με αορίστου χρόνου συμβάσεις έχει μπει για τα καλά στον πάγκο του χασάπη, ο εκβιασμός της ανεργίας μεγαλώνει και η εντατικοποίηση τείνει να γίνει κανονικότητα. Παράλληλα, αποδυναμώθηκε ο ρόλος του Σώματος ΕΠιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ) και ενισχύθηκαν τα περιθώρια της εργοδοτικής ασυδοσίας. Είναι ηλίου φαεινότερον πως η ολομέτωπη επίθεση στον κόσμο της εργασίας συνεχίζεται ακάθεκτη στο έκτακτο καθεστώς ώστε να περιορίσει ή να μην συναντήσει αντιστάσεις. Το επάγγελμα αποφασίζει να σηκώσει το γάντι, δεν θα κάνουμε τις πάπιες.
2. Κανείς δεν είναι αναλώσιμος
Οι «ήρωες του κορωνοϊού» εργαζόμασταν, όπως εργαζόμασταν και πριν. Σε αντίθεση με την εικόνα του εξωραϊσμού που παρουσίαζε η κυβέρνηση μέσα από τα ΜΜΕ, στην πραγματικότητα τόσο το επάγγελμα όσο και όλοι οι κλάδοι συνέχιζαν την εργασία τους κανονικά: χωρίς να τηρείται το παραμικρό μέτρο υγιεινής και ασφάλειας και χωρίς να γίνεται ο παραμικρός έλεγχος από τις αρμόδιες αρχές. Ενώ το αίτημα για βαρέα και ανθυγιεινά ένσημα επικαιροποιήθηκαν στο έπακρο μέσα στην έκτακτη ανάγκη που ζήσαμε αντ’ αυτού το κράτος έκλεινε το μάτι στους εργοδότες να κάνουν ό,τι τους καπνίζει. Οι μεγάλες ταχυμεταφορικές, με την πλήρη ανοχή του κρατικού μηχανισμού σκαρφίστηκαν ένα σωρό τρόπους να βγάλουν τη δουλειά και απογείωσαν τα κέρδη τους. Σημασία είχε να γίνουν οι παραδόσεις με το μικρότερο δυνατό κόστος: αδήλωτες υπερωρίες, δουλειά με το κομμάτι, εργασία το σαββατοκύριακο, επιστράτευση ταξιτζήδων και εταιρειών ταξί, προσλήψεις με το σταγονόμετρο με τα ψίχουλα του βασικού… Ο κρατικός μηχανισμός αρκέστηκε να μας συμπεριλάβει σε ένα σποτ και να μας αναφέρει ως «τα παιδιά που κάνουν ντελίβερι». Ευχαριστούμε ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΙΔΙΑ- ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΠΙΑ- μα κυρίως ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΑΛΩΣΙΜΟΙ.
3. Απόπειρα για ανάκληση της εγκυκλίου με αριθμό πρωτοκόλλου 29613/1754 – 1ης Ιουλίου 2019
Συνάδελφοι, η κυβέρνηση μόλις ανέλαβε το τιμόνι του κράτους, αντί να ενισχύσει τους ελεγκτικούς μηχανισμούς και να κάνει μια σοβαρή προσπάθεια να περιορίσει την εργοδοτική ασυδοσία ως όφειλε, επέλεξε να θέσει υπό ανάκληση την εγκύκλιο 29613/1754. Η εγκύκλιος, που δημοσιεύτηκε την 1η Ιούλη 2019, ξεκαθαρίζει πως στο επίδομα χρήσης και συντήρησης δεν περιλαμβάνονται οι βενζίνες, οι οποίες πληρώνονται ξεχωριστά. Χωρίς να τηρήσει κανένα πρόσχημα, χωρίς καν να μας ενημερώσει, εμάς και όλους τους αρμόδιους φορείς για να κάτσουμε στο τραπέζι του διαλόγου. Ανακαλύψαμε το αίτημα της ανάκλησης της εν λόγω εγκυκλίου και διαμορφώσαμε ένα πλαίσιο και ζητήσαμε συνάντηση (Μάρτης 2020), που ακόμα δεν έχει πραγματοποιηθεί με ευθύνη του υπουργείου εργασίας. Έχουμε δημοσιοποιήσει στο διαδικτυακό μας τόπο όλα τα αντίστοιχα έγραφα. Άραγε αυτό το μέλλον επιφυλάσσει η κυβέρνηση για τους «ήρωες του κορωνοιού»;
4. Καθολική εφαρμογή του νόμου 4611/2019
Στο φύλλο της εφημερίδας μετά την απεργία γράψαμε «εταιρικό δίκυκλο & Μέσα Ατομικής Προστασίας: τα κερδίσαμε στα χαρτιά – να τα επιβάλλουμε και στην πιάτσα». Συνάδελφοι, η σωστή συντήρηση των δικύκλων καθώς και η παροχή Μέσων Ατομικής Προστασίας (κράνος, μπότες, γάντια, μπουφάν μηχανής, γάντια με κόκκαλο, παντελόνι με προστατευτικά) θα ελαχιστοποιήσουν και τα εργατικά ατυχήματα/δυστυχήματα. Στην ταχυδιανομή, αρκετοί εργοδότες συνεχίζουν να αυθαιρετούν και να μην παρέχουν εταιρικά δίκυκλα ή να μην πληρώνουν το επίδομα χρήσης και συντήρησης και τα έξοδα κίνησης (βενζίνες), συνεχίζουν να δαγκώνουν ένσημα, δώρα και επιδόματα. Εμείς πρέπει να τους κάτσουμε στον λαιμό ώστε να σταματήσουν τα δαγκώματα.
5. Ο κλάδος είναι ένα καζάνι που βράζει
Συνάδελφοι, οι επικίνδυνες συνθήκες εργασίας, η συνεχής και ανελέητη έκθεση στις καιρικές συνθήκες και στο χάος του δρόμου, η γενικότερη συνθήκη με τον κορωνοϊό, η βαθιά υποτίμηση που βιώνουμε, η εντατικοποίηση που μας σφυροκοπάει, μας φέρνει καθημερινά στα όριά μας. Όπου και αν έχουμε πάει για εξορμήσεις και μοίρασμα εφημερίδας, από τον Άγ. Στέφανο μέχρι τη Βούλα και από το Μενίδι μέχρι τον Γέρακα ακούμε την ίδια φωνή από διαφορετικά στόματα. Η φωνή μιλάει για την αδικία, την εντατικοποίηση και τα κάθε λογής δαγκώματα. Μιλάει για την ανάγκη να σηκώσουμε κεφάλι, να σταθούμε με αξιοπρέπεια, να σπάσουμε την σιωπή μας, να κάνουμε κάτι. Την ακούμε και τη βλέπουμε αυτήν τη φωνή, είμαστε και εμείς μέρος της. Φτάνουν τα αναθέματα, είναι καιρός να σηκώσουμε τα μανίκια μας και όχι τους ώμους μας…
Συνάδελφοι, στις 8 Οκτώβρη 2020 είναι η μέρα μας. Είναι η μέρα που φυσάει κόντρα. Είναι η μέρα που γινόμαστε η ατμομηχανή, το μοτέρ του κόσμου της εργασίας και τραβάμε μπροστά. Η μέρα που αφήνουμε τους φόβους, τη μοιρολατρία, τον ατομισμό, την υπομονή στον εργασιακό μας χώρο και εμείς κατεβαίνουμε συλλογικά στην απεργιακή μοτοπορεία. Κλείνουμε ένα ένα τα καταστήματα, νεκρώνουμε μία μία τις πιάτσες. Κατεβαίνουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, περιφρουρούμε την απεργία, στηρίζουμε την απεργιακή μοτοπορεία.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ ΣΤΟ ΜΑΤΙ ΤΟΥ ΚΥΚΛΩΝΑ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΔΡΟΜΟΥ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ
Βίντεο: newsbeast.gr / reader.gr
Εικόνα: ΑΠΕ-ΜΠΕ
