Έχουμε μπροστά μας ένα δύσκολο καλοκαίρι κι ένα ακόμη δυσκολότερο φθινόπωρο. Η οικονομία δεν είναι σε καλή κατάσταση, χιλιάδες επιχειρήσεις βρίσκονται μποστά στον κίνδυνο πτώχευσης και αδυναμίας πληρωμών, οι δείκτες της ΕΛΣΤΑΤ για απασχόληση και μισθούς είναι πτωτικοί.
Απέναντι σε αυτές τις μεγάλες προκλήσεις για την κοινωνία μας, η κυβέρνηση φαίνεται ότι δεν έχει λύσεις. Αντίθετα γεννά διακρώς προβλήματα, αντί να αναζητά προτάσεις και συναινέσεις με τα κόμματα της αντιπολίτευσης για το μεγάλα ζητήματα της χώρας. Η χώρα βυθίζεται στο βούρκο της σκανδαλολογίας, η συζήτηση στρέφεται αλλού, ενώ θα έπρεπε αυτή τη στιγμή να συζητάμε πως θα ανακάμψει η οικονομία και η κοινωνία, πως οι τράπεζες θα κινητοποιήσουν κεφάλαια για να στηρίξουν τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, πως θα στηριχτεί ο τουρισμός.
Έχουμε πολλά και σοβαρά προβλήματα να αντιμετωπίσουμε, αλλά η πολιτική ηγεσία τα βάζει κάτω από το χαλί. Ειδικά στο κομμάτι της εργασίας, ευρωπαϊκές έρευνες δείχνουν καταβαράθρωση των εργασιακών δικαιωμάτων, περιπτώσεις εργοδοτών που αρνούνται να πληρώσουν το δώρο Πάσχα, εμπαιγμό του προσωπικού στο ΕΣΥ, παρά τον τιτάνιο αγώνα που έκαναν ενάντια στην πανδημία, απολύσεις, εργοδοτικά ατυχήματα, παράνομη μεταβολή εργασιακών σχέσεων μετά την έξοδο από την καραντίνα. Έχουμε δηλαδή μπει σε μια κρίσιμη, γκρίζα ζώνη για την εργασία, από την οποία δεν θα βγούμε όσο εφαρμόζονται πολιτικές που αποδεδειγμένα έχουν αποτύχει στο πρόσφατο παρελθόν.
Πολλές φορές έχει αποδειχθεί ιστορικά ότι όταν κάποια κυβέρνηση ζοριζόταν πολιτικά, κατέφευγε στη λάσπη. Το ζήτημα είναι η αντιπολίτευση, οι πολιτικές δυνάμεις που αντιμάχονται παραγωγικά την κυβερνητική πολιτική να προτείνουν λύσεις στις μεγάλες προκλήσεις που έχουμε μπροστά μας. Ο τόπος χρειάζεται, περισσότερο από ποτέ, ισχυρή αντιπολίτευση που θα ελέγχει αποτελεσματικά την εκτελεστική εξουσία.
