Το πρόβλημα του Όρμπαν είναι τα δικαιώματα των διεμφυλικών και κανένας COVID-19. Ιδού λοιπόν τι κάνουν οι ευκαιριακές πλειοψηφίες στα ατομικά δικαιώματα και για ποιο λόγο πρέπει κάποια από αυτά να είναι συνταγματικά ή και διεθνώς κατοχυρωμενα.
Γράφει ο Βασίλης Σωτηρόπουλος στο e-lawyer
Θυμάστε προχτές που έγραφα ότι πρέπει το Συμβούλιο της Ευρώπης να θεσπίσει και μια Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Καταπολέμηση των Διακρίσεων Λόγω Σεξουαλικού Προσανατολισμού και Ταυτότητας Φύλου; Αυτή πρέπει να είναι η θεσμική απάντηση της Ελληνικής Προεδρίας: να τροχοδρομήσει μια τέτοια εξέλιξη, ώστε να μην έρχονται σαν κύριοι οι Όρμπαν της Ευρώπης και να λένε “μα δεν παραβιάζουμε ευρωπαϊκό δίκαιο”.
Βεβαίως το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στην πάγια νομολογία του έχει κρίνει ότι το άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (σεβασμός ιδιωτικής ζωής) περιλαμβάνει ερμηνευτικά το ειδικότερο δικαίωμα του ατόμου για Νομική Αναγνώριση Ταυτότητας Φύλου. Πήρε πάνω από δέκα (10) χρόνια απορρίψεων διαφόρων προσφυγών όμως μέχρι το ΕΔΔΑ να αναγνωρίσει αυτό το δικαίωμα με την νομολογία του.
Σίγουρα, υπάρχει η Σύσταση του 2010 της Επιτροπής Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης που, υπό το φως του άρθρου 8 της ΕΣΔΑ συνιστά στα κράτη μέλη να έχουν νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου.
Ωστόσο, η αναγκαιότητα σαφούς και ανεπιφύλακτης ευρωπαϊκής κατοχύρωσης του δικαιώματος αυτου, ως μέρος πια του ευρωπαϊκού κεκτημένου των δικαιωμάτων του ανθρώπου υπό την μορφή μιας Ευρωπαϊκής Σύμβασης είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαία.
Καταδεικνύεται επίσης πόσο μεγάλη ήταν η παράλειψη της Αναθεωρητικής Βουλής του 2019 στην Ελλάδα που απέρριψε την προσθήκη στο άρθρο 5.2 του Συντάγματος μιας τέτοιας απαγόρευσης διακρίσεων λόγω ταυτότητας φύλου. Ορίστε που μπορεί να οδηγήσει ένας ανελεύθερος ηγέτης την χώρα του και το κοινοβούλιό του, ελλείψει συνταγματικής κατοχύρωσης.
